GanGGuan PeRasAan

Pagi tadi kene selesaikan urusan PTPTN..

semua ok berjalan lancar...

tak de pape masalah cume tadi tertinggal IC kat bilik...

jadi terpaksalah saya menapak balik ke Kolej Dahlia 2 seorang diri utk mengambilnye...

mmg jauh la pulak dr DK tu nak ke bilik..

bukan main speed saye jalan hari nih...

kire2 boleh la wakil Malaysia dalam acara LumBA JAlaN kAki peringkat OlymPic...

tapi nak wat camne... terpaksa jugalah demi sesuap 'hutang'.....

Hahahahhaa :)

Pastu, esok plak ada kuiz QMT...

takut sangat..

sumpah takut gle subject ni....

miss cakap..

markah kawan kamu yang paling rendah tu lah akn jadi markah kamu...

Ok...

saye nak mintak maaf sangat2 kat sume kawan BMB3Bc kalau saya la orang yg dapat markah paling rendah..

ye ...

saya sangat lemah kira2...

Tq sangat2 kat Kawan Bilik @ Rakan Sekelas @ Rakan SeDiploma & Rakan SKKT saya iaitu Miss NURUL AIN OTHMAN sebab bantu ajar saye walaupun kadang2 soalan yg saye tanye tuh ntah keberapa juta kali saye tanya..

tapi tak paham2 jugak.....

Now, baru nak kongsi tentang tajuk post saye dalam CERITA PNUT kali ni... 

Yang panjang2 tadi tu intro je...

Heeeee...

K, saya sangat rindu rumah, ibu,ayah,along adik & dia...

saya memang seorang budak yg sakit rumah @ HOMESICK...

sejak dulu lagi..

saya rase ARAU ni terlalu jauh...

dan setiap kali tu jgk saya menangis...

saya tau mesti lama2 orang akan bosan..

tapi apa lg yang patut saya buat..

saya tak mintak perasaan tu datang tapi mmg semula jadi akan jadi mcm tuh..

macam2 aktiviti saya buat tuk lupakannya seketika..

tapi hampa..

perasaan tu tetap datang...

setiap hari saya berdoa supaya Allah supaya tetapkan iman saya, kuatkan hati dan semangat saya....

supaya saya mampu menempuh semua dugaan ini...

kawan2, tolong doakan saya.....